بجز نسیم که یابد نصیبی از گلزار
|
|
که یک گلست در این باغ و عندلیب هزار
|
چو از گل آرزوی مرغ خوش نظر بادست
|
|
تو هم ببوی قناعت کن از نسیم بهار
|
و گر چه غنچه جهان را بروی گل بینی
|
|
بدوز چشم جهان بین بخار و دیده مخار
|
ز تیغ و دار چه ترسانی ای پسر ما را
|
|
که تاج ما سر تیغست و تخت ما سر دار
|
بعشوهام چه فریبی چرا که بلبل مست
|
|
کجا بباد هوا باز گردد از گلزار
|
کدام دوست که دوری گزیند از بردوست
|
|
کدام یار که گیرد قرار بیرخ یار
|
ترا شبی نگزیرد ز چنگ و نغمه زیر
|
|
مرا دمی نشکیبد ز آه و ناله زار
|
حدیث غصهی فرهاد و قصه شیرین
|
|
بخون لعل بباید نوشت بر کهسار
|
روا بود که بود باغ را درین موسم
|
|
کنار و پر گل و خواجو ز گل گرفته کنار
|