مرا دلیست که تا جان برون نمیآید
|
|
تاب طره جانان برون نمیآید
|
چو ترک مهوش کافر نژاد من صنمی
|
|
ز خیلخانه خاقان برون نمیآید
|
چو روی او سمن از بوستان نمیروید
|
|
چو لعل او گهر از کان برون نمیآید
|
نمیرود نفسی کان نگار کافر دل
|
|
بقصد خون مسلمان برون نمیآید
|
تو از کدام بهشتی که با طراوت تو
|
|
گلی ز گلشن رضوان برون نمیآید
|
برون نمیرود از جان دردمند فراق
|
|
امید وصل تو تا جان برون نمیآید
|
حسود گو چو شکر میگداز و میزن جوش
|
|
که طوطی از شکرستان برون نمیآید
|
ببوی یوسف مصر ای برادران عزیز
|
|
روانم از چه کنعان برون نمیآید
|
به قصد جان گدا هر چه میتوان بکنید
|
|
که او ز خلوت سلطان برون نمیآید
|
چه سود در دهن تنگ او سخن خواجو
|
|
که هیچ فایده از آن برون نمیآید
|