به خشم رفتهی ما گر به صلح باز آید
|
|
سعادت ابدی از درم فراز آید
|
حکایت شب هجر و حدیث طره دوست
|
|
اگر سواد کنم قصهئی دراز آید
|
چو یاد قامت دلجوی او کند شمشاد
|
|
رود بطرف لب جوی و در نماز آید
|
برآید از دل مشتاق کعبه نالهی زار
|
|
اگر بگوش وی آوازه حجاز آید
|
کجا بملک جهان سردر آورد محمود
|
|
اگر چنانک گدای در ایاز آید
|
زهی سعادت آنکس که از پی مقصود
|
|
رود بطالع سعد و سعید باز آید
|
کی از هوای تو باز آیدم دل مجروح
|
|
که پشه باز نیاید چو صید باز آید
|
دلی که در خم زلفت فتاد اگر سنگست
|
|
ز مهر روی تو چون موم در گداز آید
|
چو عود هر که ز عشاق دم زند خواجو
|
|
ز سوز فارغ و از ساز بی نیاز آید
|