پیداست که از دود دم ما چه برآید
|
|
یا خود ز وجود و عدم ما چه برآید
|
ای صبح جهانتاب دمی همدم ما باش
|
|
وانگاه ببین تا ز دم ما چه برآید
|
نقد دل ما را چه زنی طعنه که قلبست
|
|
بی ضرب قبول از درم ما چه برآید
|
باز آی و قدم رنجه کن و محنت ما بین
|
|
ورنی ز قدوم و قدم ما چه برآید
|
گفتی که کرم باشد اگر بگذری از ما
|
|
داند همه کس کز کرم ما چه برآید
|
گر عشق تو در پردهی دل نفکند آواز
|
|
از زمزمهی زیر و بم ما چه برآید
|
ور مجلس ما ز آتش عشقت نشود گرم
|
|
از سوز دل و ساز غم ما چه برآید
|
هر لحظه بگوش آیدم از کعبهی همت
|
|
کایا ز حریم حرم ما چه برآید
|
گفتم که قلم شرح دهد قصه خواجو
|
|
لیکن ز زبان و قلم ما چه برآید
|