مستم آنجا مبر ای یار که سرمستانند | دست من گیر که این طایفه پردستانند | |
آن دو جادوی فریبنده افسون سازش | خفتهاند این دم از آن روی که سرمستانند | |
در سراپردهی ما پردهسرا حاجت نیست | زانکه مستان همه طوطی شکر دستانند | |
مهر ورزان که وصالت بجهانی ندهند | با جمال تو دو عالم بجوی نستانند | |
عاشقان با تو اگر زانکه بزندان باشند | با گلستان جمالت همه در بستانند | |
زلف و خال تو بخط ملک ختا بگرفتند | هندوان بین که دگر خسرو ترکستانند | |
زیردستان تهیدست بلاکش خواجو | جان ز دستش نبرند ار بمثل دستانند |