ساقیا می زین فزونتر کن که میخواران بسند
|
|
همچو ما دردیکشان در کوی خماران بسند
|
ساغر وصل ار به بیداران مجلس میرسد
|
|
سر برآر از خواب و می در ده که بیداران بسند
|
گر سبک دل گشتم از رطل گران عیبم مکن
|
|
زانکه در بزم سبک روحان سبکساران بسند
|
ای عزیزان گر بصد جان مینهند ارزان بود
|
|
یوسف ما را که در مصرش خریداران بسند
|
چشم مستت کو طبیب درد بیدردمان ماست
|
|
گو نگاهی کن که در هر گوشه بیماران بسند
|
چون ننالم کانکه فریاد گرفتاران ازوست
|
|
کی بفریادم رسد کو را گرفتاران بسند
|
ذره باری از چه ورزد مهر و سوزد در هوا
|
|
زانکه چون او شاه انجم را هواداران بسند
|
ایکه گفتی هر زمان یاری گرفتن شرط نیست
|
|
ما ترا داریم و بس لیکن ترا یاران بسند
|
گر گنهکارم که عمری صرف کردم در غمت
|
|
بگذران از من که همچون من گنهکاران بسند
|
بر امید گنج خواجو از سر شوریدگی
|
|
دست در زلفش مزن کانجا سیه ماران بسند
|