هم عفی الله نی که ما را مرحبائی میزند | عارفانرا در سر اندازی صلائی میزند | |
آشنایانرا ز بی خویشی نشانی میدهد | بینوایانرا ز بی برگی نوائی میزند | |
اهل معنی را که از صورت تبرا کردهاند | هر نفس در عالم معنی ندائی میزند | |
میسراید همچو مرغان سرائی وز نفس | هر دم آتش همچو باد اندر سرائی میزند | |
همچو نی گر در سماعت خرقه بازی آرزوست | دامن آنکس بچنگ آور که نائی میزند | |
یکنفس با او بساز ار ره بجائی میبری | همدم او باش کوهم دم ز جائی میزند | |
گر نی بیگانه خواجو حال خویش از نی شنو | زانکه آن دلخسته هم دم ز آشنائی میزند |