دلم دیده از دوستان برنگیرد
|
|
که بلبل دل از بوستان برنگیرد
|
ز من سایهئی ماند از مهر رویش
|
|
گر آن مه ز خور سایبان برنگیرد
|
ببازار او نقد دل چون فرستم
|
|
که قلبست و کس رایگان برنگیرد
|
دلم چون کشد مهد سلطان عشقش
|
|
که یک ذره هفت آسمان برنگیرد
|
جهان مشگ و عنبر نگیرد گر آن مه
|
|
ز رخ زلف عنبرفشان برنگیرد
|
قد عاشقان خم نگیرد چو سنبل
|
|
گر او سنبل از ارغوان برنگیرد
|
اگر بیدل مهربان خاک گردد
|
|
دل از یار نامهربان برنگیرد
|
بجان جهان کی رسد رهرو عشق
|
|
اگردل ز جان وجهان برنگیرد
|
چرا سنبل لاله پوش تو یکدم
|
|
سر از پای سرو روان برنگیرد
|
نیابد کنار از میان تو آنکو
|
|
حجاب کنار از میان برنگیرد
|
دل نازکم تاب فکرت نیارد
|
|
تن لاغرم بار جان برنگیرد
|
اگر من بمسجد کنم دعوت دل
|
|
بجز راه دیر مغان برنگیرد
|
برو آستین بیش مفشان که خواجو
|
|
به خنجر سر از آستان برنگیرد
|