| کدام یار که ما را پیام یار آرد | از آن دیار حدیثی بدین دیار آرد | |
| که می‌رود که ز یاران مهربان خبری | بدین غریب پریشان دلفگار آرد | |
| بتشنگان بیابان برد بشارت آب | ببلبلان چمن مژده‌ی بهار آرد | |
| اگر نه لطف نماید نسیم باد صبا | بمرغ زار که بوئی ز مرغزار آرد | |
| خیال روی نگارم اگر نگیرد دست | که طاقت غم هجران آن نگار آرد | |
| بسی تحمل خار جفا بباید کرد | که تا نهال مودت گلی ببار آرد | |
| ز بهر دفع خمارم که می‌تواند رفت | که جرعه‌ئی می نوشین خوشگوار آرد | |
| بجای سرمه‌ام از خاک کوی او گردی | برای روشنی چشم اشکبار آرد | |
| سلام و خدمت خواجو بدان دیار برد | پیام یار سفر کرده سوی یار آرد |