چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد
|
|
آشوب در نهاد من ناتوان نهاد
|
چشمت بقصد کشتن من میکند کمین
|
|
ورنی خدنگ غمزه چرا در کمان نهاد
|
هیچش بدست نیست که تا در میان نهد
|
|
سری که داشت با تو کمر در میان نهاد
|
بر سرو کس نگفت که طوطی شکر شکست
|
|
بر ماه کس ندید که زاغ آشیان نهاد
|
در تابم از دو سنبل هندوت کز چه روی
|
|
سر برکنار نسترن و ارغوان نهاد
|
ای جان من جهان لطافت توئی ولیک
|
|
دل بر وفای عهد جهان چون توان نهاد
|
زانرو که در جهان بجمالت نظیر نیست
|
|
هر کس که دید روی تو سر در جهان نهاد
|
الفاظ من به لفظ تو شیرین ز شکرست
|
|
گوئی لب تو هم شکر اندر دهان نهاد
|
خواجو چو نام لعل لبت راند بر زبان
|
|
نامش زمانه طوطی شکر زبان نهاد
|