نسیم باد صبا جان من فدای تو باد
|
|
بیا گرم خبری زان نگار خواهی داد
|
حدیث سوسن و گل با من شکسته مگوی
|
|
که بنده با گل رویش ز سوسنست آزاد
|
ز دست رفتم و در پا فتاد کار دلم
|
|
بساز چارهی کارم کنون که کار افتاد
|
چو غنچه گاه شکر خند سرو گلرویم
|
|
زبان ناطقه دربست چون دهان بگشاد
|
چو از تموج بحرین چشمم آگه شد
|
|
چو نیل گشت ز رشک آب دجلهی بغداد
|
بخون لعل فرو رفت کوه سنگین دل
|
|
چودر محبت شیرین هلاک شد فرهاد
|
کدام یار که چون دروصال کعبه رسد
|
|
زکشتگان بیابان فرقت آرد یاد
|
روم بخدمت یرغوچیان حضرت شاه
|
|
که تا از آن بت بیدادگر بخواهم داد
|
اگر چه رنج تو با دست در غمش خواجو
|
|
بباد ده دل دیوانه هر چه بادا باد
|