| ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد | بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد | |
| ز دست ناله و آه سحر بفریادم | اگر نه صبر بفریاد من رسد فریاد | |
| چو راز من بر هرکس روان فرو می‌خواند | سرشک دیده از این رو ز چشم من بفتاد | |
| هنوز در سر فرهاد شور شیرینست | اگر چه رفت بتلخی و جان شیرین داد | |
| ز مهر و کینه و بیداد و داد چرخ مگوی | که مهر او همه کینست و داد او بیداد | |
| ببست بر رخ خور آسمان دریچه بام | چو پرده زان رخ چون ماه آسمان بگشاد | |
| ز بندگی تو دارم چو سوسن آزادی | ولی تو سرو خرامان ز بندگان آزاد | |
| گمان مبر که ز خاطر کنم فراموشت | ز پیش می‌روی اما نمی‌روی از یاد | |
| ز باد حال تو می‌پرسم و چو می‌بینم | حدیث باد صبا هست سربسر همه باد | |
| اگر تو داد دل مستمند من ندهی | به پیش خسرو ایران برم ز دست تو داد | |
| برآستان محبت قدم منه خواجو | که هر که پای درین ره نهاد سر بنهاد |