آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست
|
|
جنت فراز سرو قیامت قیام اوست
|
گر زانکه مشک ناب ز چین میشود پدید
|
|
صد چین در آن دو سلسلهی مشکفام اوست
|
مقبل کسی کش او بغلامی کند قبول
|
|
ای من غلام دولت آنکو غلام اوست
|
عامی چو من بحضرت سلطان کجا رسد
|
|
لیکن امید بنده بانعام عام اوست
|
پروانه گر چو شمع بسوزد عجب مدار
|
|
کان سوختن ز پختن سودای خام اوست
|
مشتاق را بکعبه عبادت حلال نیست
|
|
الا بکوی دوست که بیت الحرام اوست
|
وحشی ببوی دانه بدام اوفتد ولیک
|
|
خرم دلی که دانه خال تو دام اوست
|
هر کو کند بماه تمامت مشابهت
|
|
این روشنست کز نظر ناتمام اوست
|
خواجو بترک نام نکو گفت و ننگ داشت
|
|
از ننگ و نام اگر چه که ننگم ز نام اوست
|