خطت که کتابهی جمالست | سرنامهی نامه کمالست | |
ماهی تو و مشتریت مهرست | شاهی تو و حاجبت هلالست | |
آن خال سیاه هندو آسا | هندوچهی گلشن جمالست | |
از مویه تنم بسان مویست | وز ناله دلم بشکل نالست | |
آنجا که توئی اگر فراقست | اینجا که منم همه وصالست | |
در عالم صورت ار چه هجرست | در عالم معنی اتصالست | |
آنرا که نبوده است حالی | این حال بنزد او محالست | |
هر چند که مهر رازوالیست | مهر رخ دوست بی زوالست | |
خواجو که شد از غمت خیالی | گردل ز تو برکند خیالست |