طائر طوریم و خاک آستانت طور ماست
|
|
پرتو نور تجلی در دل پر نور ماست
|
ما بحور و روضهی رضوان نداریم التفات
|
|
زانک مجلس روضهی رضوان و شاهد حور ماست
|
عاقبت غیبت گزیند هر که آید در نظر
|
|
وانک او غایب نگردد از نظر منظور ماست
|
پیش ما هر روز بی او رستخیزی دیگرست
|
|
و آه دلسوز نفیر و سینه نفخ صور ماست
|
ما بدار الملک وحدت کوس شاهی میزنیم
|
|
وین که بر زر مینویسد اشک ما منشور ماست
|
کردهایم از ملک هستی کنج عزلت اختیار
|
|
وین دل ویرانه گنج و نیستی گنجور ماست
|
آنک دایم در خرابات فنا ساغر کشد
|
|
در هوای چشم مست او دل مخمور ماست
|
تختگاه عشق ما داریم و از دار ایمنیم
|
|
زانک دار از روی معنی رایت منصور ماست
|
تا چو خواجو عالم رندی مسخر کردهایم
|
|
زلف ساقی دستگیر و جام می دستور ماست
|