آه کز آهم مه و پروین بسوخت | اختر بخت من مسکین بسوخت | |
آتش مهرم چو در دل شعله زد | برفلک بهرام را زوبین بسوخت | |
سوختم در آتش هجران او | پشه را بین کز غم شاهین بسوخت | |
ای بسا خسرو که او فرهادوار | در هوای شکر شیرین بسوخت | |
شمع را بنگر که با سیلاب اشک | هر شبم تا روز بر بالین بسوخت | |
چند سوزی ایکه میسازی کباب | بس کن آخر کاین دل خونین بسوخت | |
کام جان از قبلهی زردشت خواه | گر دلت چون آذر برزین بسوخت | |
چون تو در بستان برافکندی نقاب | لاله را دل بر گل و نسرین بسوخت | |
همچو خواجو کس نمیبینم که او | در فراق روی کس چندین بسوخت |