| پادشاه تست بر قصر جلال | قصر روشن ز آفتاب آن جمال | |
| پادشاه خویش را در دل ببین | هوش را در ذره‌ی حاصل ببین | |
| هر لباسی کان به صحرا آمدست | سایه‌ی سیمرغ زیبا آمدست | |
| گر ترا سیمرغ بنماید جمال | سایه را سیمرغ بینی بی‌خیال | |
| گر همه چل مرغ و گر سیمرغ بود | هرچ دیدی سایه‌ی سیمرغ بود | |
| سایه را سیمرغ چون نبود جدا | گر جدایی گویی آن نبود روا | |
| هر دو چون هستند با هم بازجوی | در گذر از سایه وانگه رازجوی | |
| چون تو گم گشتی چنین در سایه‌ای | کی ز سیمرغت رسد سرمایه‌ای | |
| گر ترا پیدا شود یک فتح باب | تو درون سایه بینی آفتاب | |
| سایه در خورشید گم بینی مدام | خود همه خورشید بینی والسلام |