| بود آن دیوانه‌ی عالی مقام | خضر با او گفت ای مرد تمام | |
| رای آن داری که باشی یار من | گفت با تو برنیاید کار من | |
| زانک خوردی آب حیوان چند راه | تابماند جان تو تا دیرگاه | |
| من در آنم تابگویم ترک جان | زانک بی جانان ندارم برگ آن | |
| چون تو اندر حفظ جانی مانده | من به تو هر روز جان افشانده | |
| بهتر آن باشد که چون مرغان ز دام | دور می‌باشیم از هم والسلام |