| مرحبا ای تنگ باز تنگ چشم | چند خواهی بود تند و تیز خشم | |
| نامه‌ی عشق ازل بر پای بند | تا ابد آن نامه را مگشای بند | |
| عقل مادرزاد کن با دل بدل | تا یکی بینی ابد را تا ازل | |
| چارچوب طبع بشکن مردوار | در درون غار وحدت کن قرار | |
| چون به غار اندر قرار آید ترا | صدر عالم یار غار آید ترا | |
| خه خه‌ای دراج معراج الست | دیده بر فرق بلی تاج الست | |
| چون الست عشق بشنیدی به جان | از بلی نفس بیزاری ستان | |
| چون بلی نفس گرداب بلاست | کی شود کار تو در گرداب راست | |
| نفس را همچون خر عیسی بسوز | پس چو عیسی جان شو و جان برفروز | |
| خر بسوز و مرغ جان را کار ساز | تا خوشت روح اله آید پیش باز | |
| مرحبا ای عندلیب باغ عشق | ناله کن خوش خوش ز درد و داغ عشق | |
| خوش بنال از درد دل داودوار | تا کنندت هر نفس صد جان نثار | |
| حلق داودی به معنی برگشای | خلق را از لحن خلقت رهنمای | |
| چند پیوندی زره بر نفس شوم | همچو داود آهن خود کن چو موم | |
| گر شود این آهنت چون موم نرم | تو شوی در عشق چون داود گرم | |
| خه خه‌ای طاوس باغ هشت در | سوختی از زخم مار هفت‌سر | |
| صحبت این مار در خونت فکند | وز بهشت عدن بیرونت فکند | |
| برگرفتت سد ره و طوبی ز راه | کردت از سد طبیعت دل سیاه | |
| تا نگردانی هلاک این مار را | کی شوی شایسته این اسرار را | |
| گر خلاصی باشدت زین مار زشت | آدمت با خاص گیرد در بهشت |