| چون شد آن نور معظم آشکار | در سجود افتاد پیش کردگار | |
| قرنها اندر سجود افتاده بود | عمرها اندر رکوع استاده بود | |
| سالها بودند مشغول قیام | در تشهد بود هم عمری تمام | |
| از نماز نور آن دریای راز | فرض شد بر جمله‌ی امت نماز | |
| حق بداشت آن نور را چون مهر و ماه | در برابر بی‌جهت تا دیرگاه | |
| پس به دریای حقیقت ناگهی | برگشاد آن نور را ظاهر رهی | |
| چون بدید آن نور روی بحر راز | جوش در وی اوفتاد از عزو ناز | |
| در طلب بر خود بگشت او هفت بار | هفت پرگار فلک شد آشکار | |
| هر نظر کز حق بسوی او رسید | کوکبی گشت و طلب آمد پدید | |
| بعد از آن نور پاک آرام یافت | عرش عالی گشت و کرسی نام یافت | |
| عرش و کرسی عکس ذاتش خاستند | بس ملایک از صفاتش خاستند | |
| گشت از انفاسش انوار آشکار | وز دل پر فکرش اسرار آشکار | |
| سر روح از عالم فکرست و بس | بس نفخت فیه من روحی نفس | |
| چون شد آن انفاس و آن اسرار جمع | زین سبب ارواح شد بسیار جمع | |
| چون طفیل نور او آمد امم | سوی کل مبعوث از آن شد لاجرم | |
| گشت او مبعوث تا روز شمار | از برای کل خلق روزگار | |
| چون به دعوت کرد شیطان را طلب | گشت شیطانش مسلمان زین سبب | |
| کرد دعوت هم به اذن کردگار | جنیان را لیلة الجن آشکار | |
| قدسیان را با رسل بنشاند نیز | جمله رایک شب به دعوت خواند نیز | |
| دعوت حیوان چو کرد او آشکار | شاهدش بزغاله بود و سوسمار |