| ساقی سخن از می مغان گفت | دل چون بشنید ترک جان گفت | |
| یک جرعه می و هزار معنی | از عشق به گوش عاشقان گفت | |
| وز گردش جام حسن ساقی | با ما غم و شادی جهان گفت | |
| نارسته هنوز دار منصور | عشق آمد و عقل را روان گفت | |
| دوش از سر بی‌خودی و مستی | پیرم سخن از می نهان گفت | |
| دل چون بشنید نام می را | می‌خواست به رغم صوفیان گفت | |
| ما صوفی صفه‌ی صفاییم | بی‌خود ز خودیم و از خداییم |