گه به کرشمه دلم ز بر بربایی
|
|
گه ز تنم جان به یک نظر بربایی
|
ننگ نیاید تو را که هیچ کسی را
|
|
گه دل و گه جان مختصر بربایی
|
چون تتق از آفتاب چهره کنی دور
|
|
عقل براندازی و بصر بربایی
|
چون سر زلف تو سرکشی کند آغاز
|
|
از سر مویی هزار سر بربایی
|
از سر کین زان سنان غمزه کنی تیز
|
|
تا به سنانی ز مه قمر بربایی
|
قصد کنی چون در آینه نگری تو
|
|
کز لب خود زاینه شکر بربایی
|
بر طرفی میروی ز من که من مست
|
|
طرف ندارم که از کمر بربایی
|
در رخ من ننگری به دیدهی رحمت
|
|
بلکه بدان بنگری که زر بربایی
|
گر بربایی هزار دل تو به روزی
|
|
سیر نگردی تو و دگر بربایی
|
چون نشکیبی ز دلربایی عشاق
|
|
جهد بر آن کن که بیشتر بربایی
|
تا به ابد ای فرید تو بنمیری
|
|
از لب او یک شکر اگر بربایی
|