به هر کویی مرا تا کی دوانی
|
|
ز هر زهری مرا تا کی چشانی
|
چو زهرم میچشاند چرخ گردون
|
|
به تریاک سعادت کی رسانی
|
گهی تابوتم اندازی به دریا
|
|
گهی بر تخت فرعونم نشانی
|
برآری برفراز طور سینا
|
|
شراب الفت وصلم چشانی
|
چو بنده مست شد دیدار خود را
|
|
خطاب آید که موسی لنترانی
|
ایا موسی سخن گستاخ تا چند
|
|
نه آنی که شعیبم را شبانی
|
من آنم که شعیبت را شبانم
|
|
تو آنی که شبانی را بخوانی
|
منم موسی تویی جبار عالم
|
|
گرم خوانی ورم رانی تو دانی
|
شبانی را کجا آن قدر باشد
|
|
که تو بیواسطه وی را بخوانی
|
سخن گویی بدو در طور سینا
|
|
درو در و گهر سازی نهانی
|
ایا موسی تو رخت خویش بربند
|
|
که تا خود را به منزلگه رسانی
|
نه ایوبم که چندین صبر دارم
|
|
نیم یوسف که در چاهم نشانی
|
برون آمد گل زرد از گل سرخ
|
|
مکن در باغ ویران باغبانی
|
نشان وصل ما موی سفید است
|
|
رسول آشکارا نه نهانی
|
زهی عطار کز بحر معانی
|
|
به الماس سخن در میچکانی
|