جانا دلم ببردی و جانم بسوختی
|
|
گفتم بنالم از تو زبانم بسوختی
|
اول به وصل خویش بسی وعده دادیم
|
|
واخر چو شمع در غم آنم بسوختی
|
چون شمع نیم کشته و آورده جان به لب
|
|
در انتظار وصل چنانم بسوختی
|
کس نیست کز خروش منش نیست آگهی
|
|
آگاه نیستی که چه سانم بسوختی
|
جانم بسوخت بر من مسکین دلت نسوخت
|
|
آخر دلت نسوخت که جانم بسوختی
|
تا پادشا گشتی بر دیده و دلم
|
|
اینم به باد دادی و آنم بسوختی
|
گفتم که از غمان تو آهی برآورم
|
|
آن آه در درون دهانم بسوختی
|
گفتی که با تو سازم و پیدا شوم تو را
|
|
پیدا نیامدی و نهانم بسوختی
|
یکدم بساز با دل عطار و بیش ازین
|
|
آتش مزن که عقل و روانم بسوختی
|