| ماه را در مشک پنهان کرده‌ای | مشک را بر مه پریشان کرده‌ای | |
| چشم عقل دوربین را روز و شب | بر جمال خویش حیران کرده‌ای | |
| از شکنج زلف رستم افکنت | هر زمان صد گونه دستان کرده‌ای | |
| دام مشکین است زلف عنبرینت | دام مشکین عنبر افشان کرده‌ای | |
| من دل و جان خوانمت از جان و دل | تو چنین قصد دل و جان کرده‌ای | |
| یوسف عهدی کزان چاه چو سیم | پوست بر من همچو زندان کرده‌ای | |
| گفتمت بردی به بازی دل ز من | این خصومت باز بازان کرده‌ای | |
| چشم تو می‌گوید از تو خامشی | کین چنین بازی فراوان کرده‌ای | |
| در صفات حسن خود عطار را | تا که جان دارد ثناخوان کرده‌ای |