| می‌روم بر خاک دل پر خون ز تو | زاد راهم درد روزافزون ز تو | |
| در دو عالم نیست کاری با کسم | کز همه کس فارغم بیرون ز تو | |
| تا به کی بر در نهم درانتظار | صد هزاران چشم چون گردون ز تو | |
| چند ریزم از سر یک یک مژه | همچو باران اشک بر هامون ز تو | |
| تو بتاز از ناز شبرنگ جمال | تا نتازد اشک من گلگون ز تو | |
| تخت بنهادی میان خون دل | تا بگردند اهل دل در خون ز تو | |
| می‌فرود آید به جان غمکشم | هر نفس صد درد دیگرگون ز تو | |
| گر تو یک درد مرا معجون کنی | کی کنم با خاک و خون معجون ز تو | |
| رحم کن زین بیش زنجیرم مکش | زانکه بس زار است این مجنون ز تو | |
| وصل تو هرگز نیابد هیچکس | من طمع چون دارم آن اکنون ز تو | |
| لیک کی گردد امیدم منقطع | هر دمم صد وعده‌ی موزون ز تو | |
| یک رهم یکرنگ گردان در فنا | چند گردم همچو بوقلمون ز تو | |
| تا فرید از خویش بی اثبات گشت | محو شد در عالم بیچون ز تو |