| ما چو بی‌ماییم از ما ایمنیم | از تولا و تبرا ایمنیم | |
| از تفاخر همچو گردون فارغیم | وز تغیر همچو دریا ایمنیم | |
| چون گذر کردیم از بالا و پست | هم ز پستی هم ز بالا ایمنیم | |
| چون نه نادان و نه دانا مانده‌ایم | هم ز نادان هم ز دانا ایمنیم | |
| چون زبان از نیک و بد دربسته‌ایم | هم ز شنوا هم ز گویا ایمنیم | |
| چون قرار کار ما رفتست دی | لاجرم ز امروز و فردا ایمنیم | |
| نام و ننگ ما در اقصای جهان | گر نهان شد ور هویدا ایمنیم | |
| روز و شب بی راه می‌جوییم راه | زانکه از ناایمنی ما ایمنیم | |
| چون سر عطار گوی راه شد | از سریر لاف و سودا ایمنیم |