ما در غمت به شادی جان باز ننگریم
|
|
در عشق تو به هر دو جهان باز ننگریم
|
خوش خوش چو شمع ز آتش عشق تو فیالمثل
|
|
گر جان ما بسوخت به جان باز ننگریم
|
هر طاعتی که خلق جهان کرد و میکنند
|
|
گر نقد ماست جمله بدان باز ننگریم
|
سود دو کون در طلبت گر زیان کنیم
|
|
ما در طلب به سود و زیان باز ننگریم
|
گر عین ما شود همه ذرات کاینات
|
|
یک ذره ما به عین عیان باز ننگریم
|
اسرار تو ز کون و مکان چون منزه است
|
|
ما تا ابد به کون و مکان باز ننگریم
|
چون شد یقین ما که تویی اصل هرچه هست
|
|
در پردهی یقین به گمان باز ننگریم
|
در کوی تو دو اسبه بتازیم مردوار
|
|
هرگز به مرکب و به عنان باز ننگریم
|
عطار چو کناره گرفت از میان ما
|
|
ما از کنار او به میان باز ننگریم
|