من پای همی ز سر نمیدانم
|
|
او را دانم دگر نمیدانم
|
چندان می عشق یار نوشیدم
|
|
کز میکده ره بدر نمیدانم
|
جایی که من اوفتادهام آنجا
|
|
از هیچ وجود اثر نمیدانم
|
گر صد ازل و ابد به سر آید
|
|
از موضع خود گذر نمیدانم
|
جز بی جهتی نشان نمییابم
|
|
جز بی صفتی خبر نمیدانم
|
مرغی عجبم زبس که پریدم
|
|
گم گشتم و بال و پر نمیدانم
|
این حال چو هیچکس نمیداند
|
|
من معذورم اگر نمیدانم
|
بگرفت دلم ز دانم و دانم
|
|
تا کی دانم مگر نمیدانم
|
چون قاعدهی وجود بر هیچ است
|
|
یک قاعده معتبر نمیدانم
|
جنبش ز هزار گونه میبینم
|
|
یک جنبش جانور نمیدانم
|
آن چیست که خلق ازوست جنبنده
|
|
کو علم چو این قدر نمیدانم
|
با خلق مرا چکار چون خود را
|
|
گم کردم و پا و سر نمیدانم
|
با آنکه فرید پست گشت این جا
|
|
زین پست بلندتر نمیدانم
|