گر از میان آتش دل دم برآورم
|
|
زان دم دمار از همه عالم برآورم
|
در بحر نیلی فلک افتد هزار جوش
|
|
گر یک خروش از دل پر غم برآورم
|
گر ماتم دلم به مراد دلم کشم
|
|
افلاک را ز جامهی ماتم برآورم
|
هر دم ز آتش دل اخگرفشان خویش
|
|
صد شعله زین فروخته طارم برآورم
|
هر روز صبح را، ز دمم دم فرو شود
|
|
زیرا که من دمی که زنم دم برآورم
|
چون همدمی نیافتم اندر همه جهان
|
|
از راز خویش پیش که یکدم برآورم
|
یکدم که پایبستهی صد گونه درد نیست
|
|
دستم نمیدهد که مسلم برآورم
|
چوگان کنم ز آه خود آخر سحرگهی
|
|
گردون چو گو به حجلهی طارم برآورم
|
عطار را چگونه رسانم به کام دل
|
|
چون من دمی به کام دلم کم برآورم
|