| ای عشق تو پیشوای دردم | وی درد تو هر زمان و هر دم | |
| آیینه‌ی عارضت سیه شد | کز حد بگذشت آه سردم | |
| یک لحظه بر من آی آخر | تا کی داری ز خویش فردم | |
| تا من خط سبز تو ببینم | تو درنگری به روی زردم | |
| گر کار دلم ز دست بگذشت | تا در خطر هزار دردم | |
| گو بگذر از آنکه شست زلفت | دست آویز است و پایمردم | |
| گفتی بگریز و ترک من گیر | کاورد ز خاکی تو گردم | |
| گویی من مستمند مسکین | خونی کردم که آن نکردم | |
| خونم به مریز از آنکه بس زود | من بی تو بسی به خون بگردم | |
| خونم بخوری و نیست یک شب | تا از تو هزار خون نخوردم | |
| کو سوخته‌تر کسی ز عطار | یک سوخته نیست هم نبردم |