دریاب که رخت برنهادم
|
|
روی از عالم بدر نهادم
|
هم غصه به زیر پای بردم
|
|
هم پای به آن زبر نهادم
|
نایافته وصل جان بدادم
|
|
این نیز بر آن دگر نهادم
|
دریای غم تو موج میزد
|
|
من روی به موج در نهادم
|
ناگاه به درد غرق گشتم
|
|
یک گام چو بیشتر نهادم
|
گفتی سفری بکن که در راه
|
|
از بهر تو صد خطر نهادم
|
از خاک در تو برگرفتم
|
|
آن روی که در سفر نهادم
|
فراشی خاک درگه تو
|
|
با جانب چشم تر نهادم
|
خون خوردن جاودانه بی تو
|
|
قسم دل بی خبر نهادم
|
از خون سرشک من گلی شد
|
|
هر خشت که زیر سر نهادم
|
جز نام تو بار بر نیاورد
|
|
هر داغ که بر جگر نهادم
|
در آتش دل بتافتم گرم
|
|
از هر داغی که بر نهادم
|
بس مهر که از خیال رویت
|
|
بر مردمک بصر نهادم
|
آن چندان مهر تا قیامت
|
|
از بهر یکی نظر نهادم
|
بی او نظری فرید نگشاد
|
|
کین قاعده معتبر نهادم
|