| ای در درون جانم و جان از تو بی خبر | وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر | |
| چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان | در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر | |
| ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو | پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر | |
| نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب | نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر | |
| از تو خبر به نام و نشان است خلق را | وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر | |
| جویندگان جوهر دریای کنه تو | در وادی یقین و گمان از تو بی خبر | |
| چون بی خبر بود مگس از پر جبرئیل | از تو خبر دهند و چنان از تو بی خبر | |
| شرح و بیان تو چه کنم زانکه تا ابد | شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر | |
| عطار اگرچه نعره‌ی عشق تو می‌زند | هستند جمله نعره‌زنان از تو بی خبر |