| عشق آبم برد گو آبم ببر | روز آرام و به شب خوابم ببر | |
| چند دارم تشنه‌ی لعل تو جان | جان خوشی زان لعل سیرابم ببر | |
| من کیم خاک توام بادی به دست | آتشی در من زن و آبم ببر | |
| نی خطا گفتم که در تاب و تبم | می‌نیارم تاب تو تابم ببر | |
| چند تابد دل ز تاب زلف تو | تاب دل از زلف پرتابم ببر | |
| هستم از عناب تو صفرا زده | این همه صفرا ز عنابم ببر | |
| غرقه‌ی دریای عشقت گشته‌ام | دست من گیر و ز غرقابم ببر | |
| چون کمان شد پشت عطار از غمت | زین میان چون تیر پرتابم ببر |