تا خطت آمد به شبرنگی پدید | فتنه شد از چند فرسنگی پدید | |
چون ز تنگت نیست رایج یک شکر | جان کجا آید ز دلتنگی پدید | |
پیش خورشید رخت چون ذرهای | عقل ناید از سبک سنگی پدید | |
در زمستان روی چون گل جلوه کن | تا کند بلبل خوش آهنگی پدید | |
خون من خوردست چشم شنگ تو | چشم تو تا کی کند شنگی پدید | |
بی تو عمری صبر کردم وین زمان | اسب صبرم میکند لنگی پدید | |
میکشم خواری رنگارنگ تو | آخر آید بو که یک رنگی پدید | |
طفلکیام هندوی وصلت مکن | هجر را بر صورت زنگی پدید | |
گر شود عطار خاکت آفتاب | بر درش آید به سرهنگی پدید |