| صبح از پرده به در می‌آید | اثر آه سحر می‌آید | |
| یا کسی مشک ختن می‌بیزد | یا نسیم گل تر می‌آید | |
| خیز ای ساقی و می‌ده به صبوح | که حریف چو شکر می‌آید | |
| پسری کز خط سبزش چو قلم | دل عشاق به سر می‌آید | |
| ای پسر می ده و می نوش که عمر | به سر تو که به سر می‌آید | |
| عمرت این یکدم حالی است تو را | کیست ضامن که دگر می‌آید | |
| تویی و یکدم و آگاه نه‌ای | کز دگر دم چه خبر می‌آید | |
| لیک دانی تو که بی صد غم نیست | هر دمی کان ز تو بر می‌آید | |
| سنگ بر بام فلک زن به صبوح | که فلک بر تو به در می‌آید | |
| داد بستان ز جهانی که درو | بهتر خلق بتر می‌آید | |
| در جهانی که همه بی‌نمکی است | قسم عطار جگر می‌آید |