دلا دیدی که جانانم نیامد
|
|
به درد آمد به درمانم نیامد
|
به دندان میگزم لب را که هرگز
|
|
لب لعلش به دندانم نیامد
|
ندیدیم هیچ روزی تیر مژگانش
|
|
که جوی خون به مژگانم نیامد
|
ندیدیم هیچ وقتی لعل خندانش
|
|
که خود از چشم گریانم نیامد
|
چه تابی بود در زلف چو شستش
|
|
که آن صد بار در جانم نیامد
|
بسی دستان بکردم لیک در دست
|
|
سر زلفش به دستانم نیامد
|
سر زلفش بسی دارد ره دور
|
|
ولی یک ره به پایانم نیامد
|
چگونه آن همه ره پیش گیرم
|
|
که آن ره جز پریشانم نیامد
|
بسی هندوست زلف کافرش را
|
|
یکی زانها مسلمانم نیامد
|
به آسانی ز زلفش سر نپیچم
|
|
که با عطار آسانم نیامد
|