مرا سودای تو جان می بسوزد
|
|
چو شمعی زار و گریان میبسوزد
|
غمت چندان که دوزخ سوخت عمری
|
|
به یک ساعت دو چندان میبسوزد
|
فکندی آتشم در جان و رفتی
|
|
دلم زین درد بر جان میبسوزد
|
رخ تو آتشی دارد که هر دم
|
|
چو عودم بر سر آن میبسوزد
|
چو شمعم سر از آن آتش گرفته است
|
|
که از سر تا به پایان میبسوزد
|
مکن، دادیم ده کین نیم جانم
|
|
ز بیدادی هجران میبسوزد
|
بترس از تیر آه آتشینم
|
|
که از گرمیش پیکان میبسوزد
|
من حیران ز عشقت برنگردم
|
|
گرم گردون حیران می بسوزد
|
دم گردون خورد آن کس که هرشب
|
|
به دم گردون گردان میبسوزد
|
چو در کار تو عاجز گشت عطار
|
|
قلم بشکست و دیوان میبسوزد
|