درد من هیچ دوا نپذیرد
|
|
زانکه حسن تو فنا نپذیرد
|
گر من از عشق رخت توبه کنم
|
|
هرگز آن توبه خدا نپذیرد
|
از لطافت که رخت را دیدم
|
|
نقش تو دیدهی ما نپذیرد
|
نتوانم که تو را بینم از آنک
|
|
چشم خفاش ضیا نپذیرد
|
گرچه زلف تو دل ما میخواست
|
|
سر گرفته است عطا نپذیرد
|
ما بدادیم دل اما چه کنیم
|
|
اگر آن زلف دوتا نپذیرد
|
هرچه پیش تو کشم لعل لبت
|
|
از من بی سر و پا نپذیرد
|
میکشم پیشکش لعل تو جان
|
|
این قدر تحفه چرا نپذیرد
|
در ره عشق تو جان میبازم
|
|
زانکه جان بی تو بها نپذیرد
|
چه دغا میدهی آخر در جان
|
|
جان عزیز است دغا نپذیرد
|
گر بگویم که چه دیدم از تو
|
|
هیچکس گفت گدا نپذیرد
|
ور نگویم، ز غمت کشته شوم
|
|
کشته دانی که دوا نپذیرد
|
تو مرا کشتی و خلقیت گواه
|
|
کس ز قول تو گوا نپذیرد
|
خستگی دل عطار از تو
|
|
مرهمی به ز وفا نپذیرد
|