عاشق تو جان مختصر که پسندد
|
|
فتنه تو عقل بی خبر که پسندد
|
روی تو کز ترک آفتاب دریغ است
|
|
در نظر هندوی بصر که پسندد
|
روی تو را تاب قوت نظری نیست
|
|
در رخ تو تیزتر نظر که پسندد
|
چون بنگنجد شکر برون ز دهانت
|
|
از لب تو خواستن شکر که پسندد
|
چون نتوان بی کمر میان تو دیدن
|
|
موی میان تو را کمر که پسندد
|
چون به کمان برنهی خدنگ جگردوز
|
|
پیش تو جز جان خود سپر که پسندد
|
چون به جفا تیغت از نیام برآری
|
|
در همه عالم حدیث سر که پسندد
|
چون غم عشقت به جان خرند و به ارزد
|
|
در غم تو حیله و حذر که پسندد
|
تا غم عشق تو هست در همه عالم
|
|
هیچ دلی را غمی دگر که پسندد
|
وصل تو جستم به نیم جان محقر
|
|
وصل تو آخر بدین قدر که پسندد
|
هر سحر از عشق تو بسا که بسوزم
|
|
سوز چو من شمع هر سحر که پسندد
|
چون تو جگر گوشهی دل منی آخر
|
|
قوت من از گوشهی جگر که پسندد
|
شد دل عطار پاره پاره ز شوقت
|
|
کار دل او ازین بتر که پسندد
|