حسن تو رونق جهان بشکست | عشق روی تو پشت جان بشکست | |
هر سپاهی که عقل میآراست | غمزهی تو به یک زمان بشکست | |
ناوکانداز آسمان چو بدید | طاق ابروی تو کمان بشکست | |
عکس ماهت به آفتاب رسید | منصب آفتاب از آن بشکست | |
پسته را پهن بازمانده دهان | دانی از چیست زان دهان بشکست | |
همچو شمعی شکر چرا بگداخت | که دلش زان شکرستان بشکست | |
حیلهی جادوان بابل را | آن دو جادوی دلستان بشکست | |
چون به وصلت توان رسید که هجر | دل عطار ناتوان بشکست |