ندانم تا چه کارم اوفتادست
|
|
که جانی بی قرارم اوفتادست
|
چنان کاری که آن کس را نیفتاد
|
|
به یک ساعت هزارم اوفتادست
|
همان آتش که در حلاج افتاد
|
|
همان در روزگارم اوفتادست
|
دلم را اختیاری مینبینم
|
|
خلل در اختیارم اوفتادست
|
مگر با حلقههای زلف معشوق
|
|
شماری بیشمارم اوفتادست
|
مگر در عشق او نادیده رویش
|
|
دلی پر انتظارم اوفتادست
|
شبی بوی می او ناشنوده
|
|
نصیب از وی خمارم اوفتادست
|
هزاران شب چو شمعی غرقه در اشک
|
|
سر خود در کنارم اوفتادست
|
هزاران روز بس تنها و بی کس
|
|
مصیبتهای زارم اوفتادست
|
اگر تر دامن افتادم عجب نیست
|
|
که چشمی اشکبارم اوفتادست
|
کجا مردی است در عالم که او را
|
|
نظر بر کار و بارم اوفتادست
|
نیفتاد آنچه از عطار افتاد
|
|
که تا او هست کارم اوفتادست
|