چون ز مرغ سحر فغان برخاست

چون ز مرغ سحر فغان برخاست		ناله از طاق آسمان برخاست
صبح چون دردمید از پس کوه		آتشی از همه جهان برخاست
عنبر شب چو سوخت زآتش صبح		بوی عنبر ز گلستان برخاست
سپر آفتاب تیغ کشید		قلم عافیت ز جان برخاست
ساقی از در درآمد و بنشست		صد قیامت به یک زمان برخاست
کس چه داند که چون شراب بخورد		شور چون از شکرستان برخاست
زآرزوی سماع و شاهد و می		از همه عاشقان فغان برخاست
باده ناخورده مست شد عطار		سوی مدح خدایگان برخاست