| چون تو شدی دلم شد و فردا مرا | از بهر مدح میر دل آید به کار | |
| بنیاد حمد میرمحمد کزوست | شاهی و ملک و دولت و دین استوار | |
| نزد پدر ستوده و نزد خدای | اندر همه مقامی و اندر همه تبار | |
| هم شهر گیر و هم پسر شهر گیر | هم شهریار و هم پسر شهریار | |
| زو قدر و جاه و عز و شرف یافته | تاج و کلاه و تیغ و نگین هر چهار | |
| اسلام را به منزلت حیدر است | شمشیر او به منزلت ذوالفقار | |
| مردان مردگیر و شیران نر، | روز نبرد کردن و روز شکار، | |
| در نزد او سراسر در بندگی | در پیش او تمامی در زینهار | |
| رایش به وقت حزم حصار قویست | تیغش به روز رزم کلید حصار | |
| در حلم نایبانند او را جبال | در جود چاکرانند او را بحار | |
| جایی که جود باید،جود و سخاست | جایی که حلم باید، حلم و وقار | |
| از قادری که هست نیارد گذشت | اندر همه ولایت او اضطرار | |
| با سهم او دلیرترین پیلی | از سر برون نیارد کردن فسار | |
| از بیم او نکوخو و بخرد شدند | دیوانگان گشته خلیع العذار | |
| فرزند آن شهست که از بیم او | بیرون نیارست آمد ثعبان ز غار | |
| ای عدل و راد مردی را در جهان | نوشیروان دیگر و اسفندیار | |
| آن کو شمار ریگ بداند گرفت | فضل ترا گرفت نداند شمار | |
| برتر ز چیزها خردست و هنر | مردم بی این دو چیز نیاید به کار | |
| وین هر دو را امید به تست از جهان | زینی به هر امیدی امیدوار | |
| غره نه ای بدین هنر و نیکویی | از فر شاه بینی و از کردگار |