چون نرقصد جانم از شادی که جانانم تویی
|
|
محرم دل مطلب تن مقصد جانم تویی
|
امشب که زیبا صنم ماه شبستانم تویی
|
|
چرخ پنداری نمیداند که مهمانم تویی
|
از دهان و قد و عارض ای بت حوری سرشت
|
|
حوض کوثر شاخ طوبی باغ رضوانم تویی
|
دشمن بیگانهام تا شاهد بزم منی
|
|
مانع پروانهام تا شمع ایوانم تویی
|
برق عشقت کفر و ایمان مرا یکسر بسوخت
|
|
کز رخ و گیسو بلای کفر و ایمانم تویی
|
گر مسلمان کافرم خواهد مقام شکوه نیست
|
|
تا بت بی باک و شوخ و نامسلمانم تویی
|
آن که می جوید به هر شامی سر زلفت منم
|
|
وان که میخواهد به هر صبحی پریشانم تویی
|
آن که آسان میسپارد جان به دیدارت منم
|
|
آن که مشکل میپسندد کار آسانم تویی
|
آن که میگرید به یاد لعل خندانت منم
|
|
آن که میخندد به کار چشم گریانم تویی
|
آن که بر خونش نمیگیرد گریبانت منم
|
|
وان که مژگانش نمیدوزد گریبانم تویی
|
هم به صورت والهی انوار پیدایت منم
|
|
هم به معنی واقف اسرار پنهانم تویی
|
سطر با شعر فروغی را به خشنودی بخوان
|
|
شب که از بهر طرب در بزم سلطانم تویی
|
ناصرالدین شاه روشن دل که هر صبحش سپهر
|
|
عرضه میدارد که خورشید درخشانم تویی
|