خرم آن عاشق که آشوب دل و دینش تویی
|
|
کار فرمایش محبت، مصلحت بینش تویی
|
شورش عشاق در عهد لب شیرین لبت
|
|
ای خوشا عهدی که شورش عشق و شیرینش تویی
|
عاشق روی تو مینازد به خیل عاشقان
|
|
پادشاهی میکند صیدی که صیادش تویی
|
مستی عشق تو را هشیاری از دنبال هست
|
|
بر نمیخیزد ز خواب آن سر که بالینش تویی
|
گاو جولان مینیاید بر زمین از سرکشی
|
|
پای آن توسن که اندر خانهی زینش تویی
|
میبرم رشک نظربازی که از بخت بلند
|
|
در میان سرو قدان سرو سیمینش تویی
|
گر ببارد اشک گلگون دیدهی من دور نیست
|
|
کاین گل رنگین دهد باغی که گلچینش تویی
|
بوستان حسن را یارب خزان هرگز مباد
|
|
تا بهار سنبل ریحان و نسرینش تویی
|
زندگی بهر فروغی در محبت مشکل است
|
|
تا به جرم مهربانی بر سر کینش تویی
|