ما ز چشم تو مست یک نگهیم
|
|
بی خبر از خمار صبح گهیم
|
گر به باد فنا دهی ما را
|
|
سر مویت به عالمی ندهیم
|
حلقهدر گوش پیر میکدهایم
|
|
خانه بر دوش ملک پادشهیم
|
خاک میخانه آب حیوان است
|
|
همره ما بیا که خضر رهیم
|
خاک روب در سرای مغان
|
|
خاکسار بتان کج کلهیم
|
با وجود محیط رحمت دوست
|
|
کشتی جرم و لنگر گنهیم
|
دل به چشم سیاه او دادیم
|
|
تا نگوید کسی که دل سیهیم
|
پیش طفلی سپر بیفکندیم
|
|
با وجودی که مرد صد سیهیم
|
ریخت بر چهره جعد ریحان را
|
|
کز کمندش به هیچ رو نجهیم
|
دست ما را ببست نیروی عشق
|
|
که ز اندازه پا برون ننهیم
|
تا فروغی جمال او دیدیم
|
|
بی نیاز از فروغ مهر و مهیم
|