| روی ناشسته چو ماهش نگرید | چشم بی‌سرمه‌ی سیاهش نگرید | |
| بر سر سرو ملایم حرکات | جنبش پر کلاهش نگرید | |
| نگهش با من و رویش با غیر | غلط انداز نگاهش نگرید | |
| مهر من گشته یکی صد ز خطش | اثر مهر و گیاهش نگرید | |
| شاه حسنش سپه آورده ز خط | عالم آشوب سپاهش نگرید | |
| عذرخواهی کندم بعد از قتل | عذر بدتر ز گناهش نگرید | |
| می‌رود غمزه زنان از کشته | پشته‌ها بر سر راهش نگرید | |
| دود از چرخ برآورده دلم | اثر شعله‌ی آهش نگرید | |
| محتشم کوه ستم راست ستون | تن کاهیده چو کاهش نگرید | |
| در حلقه بتان است سر حلقه آن پری رو | در گوش حلقه زر بر دوش حلقه مو | |
| زلفش گزنده عقرب کاکل کشنده افعی | قامت چمنده شمشاد نرگس جهنده آهو | |
| لعل تو نقل و باده حرف تو تلخ و شیرین | روی تو آب و آتش چشم تو ترک و هندو | |
| صد رنگ بوالعجب هست در حسن لیک از آنها | بالاتر از سیاهیست بالای چشمت ابرو | |
| حسن ترا ترازوست آنچشم و ابرو اما | خم گشته از گرانی شاهین آن ترازو | |
| غیر فرشته خوئی کز دوستی مرا کشت | من دلبری ندیدم مردم کش و ملک خو | |
| ما و سگش بنامیم ازآشنائی هم | درویش محترم من سلطان محتشم او |