| ای به دل ها زده مژگان تو پیکانی چند | منت ناوک دل‌دوز تو بر جانی چند | |
| گوشه چاک گریبانت اگر بگشایی | بشکنی رونق بازار گلستانی چند | |
| تا بریدند بر اندام تو پیراهن ناز | بر دریدند ز هر گوشه گریبانی چند | |
| جمع کن سلسله‌ی زلف پریشانت را | تا مگر جمع کنی حال پریشانی چند | |
| یوسف دل که شد از چاه زنخدانت خلاص | از خم زلف تو افتاد به زندانی چند | |
| تنگ شد جای ز بسیاری مرغان قفس | بودی ای کاش مرا قوت افغانی چند | |
| ناصحا منع فروغی ز محبت تا کی | گو به آن مه نکند عشوه‌ی پنهانی چند |