در تحسر مرگ رشید فرزند خود

ای خواجه حساب عمر برگیر		زین خط دو رنگ شام و شبگیر
جز خط مزور شب و روز		حاصل چه ازین سرای تزویر
خوانی است جهان و زهر، لقمه		خوابی است حیات و مرگ، تعبیر
خاقانی از انده رشیدت		تا کی بود اشک و نوحه بر خیر
کاین نوحه‌ی نوح و اشک داود		در یوسف تو نکرد تاثیر
جانی ز تو بستدند و دادند		فرزند تو را به گاه تصویر
فرزند که از تو بستد ایام		این جان به تو باز داد تقدیر
او زود شد و تو دیر ماندی		این سود بدان زیان همی گیر

□

خاقانیا به تقویت دوست دل مبند		وز غصه‌ی نکایت دشمن جگر مخور
چون شد تو را یقین که بد و نیک ز ایزد است		بر کس گمان به دوستی و دشمنی مبر
ای مرد دوستان چه و از دشمنان چه باک		آنجا که حق به عین قبولت کند نظر
بر هیچ دوست تکیه مزن کو به عاقبت		دشمن نماید و نبرد دوستی بسر
وز هیچ دشمنی مشکن کو از آن قدم		هم باز گردد و شود از دوست دوست‌تر
گر دوست از غرور هنر بیندت نه عیب		دشمن به عیب کردنت افزون کند هنر
ترسی ز طعن دشمن و گردی بلند نام		بینی غرور دوست، شوی پست و مختصر
آن طعن دشمن است تو را دوستی عظیم		کو نردبان توست به بام کمال بر
پس دوست دشمن است به انصاف بازبین		پس دشمن است دوست به تحقیق درنگر
با هرکه دوستی کنی از دل مکن غلو		با هرکه دشمنی کنی از جان مکن خطر
که آن دوستی و دشمنی کاین چنین بود		از عادت یهود و نصاری دهد خبر
کز دوستی مسیح نصاری است در سعیر		وز دشمنی مسیح یهودی است در سقر

	صفحه‌ی ۱	صفحه‌ی بعد
شعر قبل	b	شعر بعد